استفاده از تحريكات صوتي براي كمك به افراد دچار نقص شنوايي و آموزش آن ها به استفاده هرچه بيشتر از باقيمانده شنوايي يك امر جديد نيست. از زمان هاي قديم مردم به منظور كمك به افراد كم‌شنوا روش هاي زيادي را به كار گرفته‌اند كه اغلب اين روش ها غيرعلمي بوده و گاه حتي اثر سوء به جاي گذاشته است. شواهد نشان مي‌دهد كه در قرن اول ميلادي پزشكان رومي از روش هاي ويژه‌اي براي تربيت شنيداري در کودکان کم شنوا استفاده مي‌كرده‌اند. با گذشت زمان اندك تجارب به دست آمده در اين زمينه بيشتر گرديده به نحوي كه در قرن 6 ميلادي دريافته بودند كه فرياد زدن در گوش كودكان ناشنوا باعث مي‌شود، رفتار عمومي اين كودكان نسبت به وجود يا عدم وجود صدا تغيير می کند.

در قرن 18 ميلادي تلاش هاي علمي براي تقويت شنوايي افراد کم شنوا در فرانسه شروع شد. جان ايتارد (كه وي را مي‌توان از پيشگامان انجام برنامه‌‌هاي تربيت شنیداری در کودکان کم شنوا دانست) اولين مطالب و روش هاي دسته‌بندي شده ويژه تربيت شنوايي را ارائه نمود. پس از ايتارد كم‌كم ساير دست‌اندركاران نيز جذب برنامه‌هاي تربیت شنیداری در کودکان کم شنوا شدند.

زماني كه اولين سيستم الكترونيكي تقويت صدا در جهان ساخته شد، فصلي نو در برنامه‌هاي تربيت شنوايي ايجاد گرديد.  چرا كه در اين سيستم به مربي اجازه مي‌داد كه صداهاي محيطي را به مقدار لازم تقويت كرده به فرد دچار نقص شنوايي منتقل نمايد.

از سوي ديگر با پيشرفت تكنولوژي كيفيت وسايل تقويت صدا نيز افزايش يافت. در طول جنگ جهاني اول و دوم روند پيشرفت تربيت شنوايي تا حدود زيادي دچار وقفه شد.

اما پس از اتمام جنگ جهاني دوم با توجه به افزايش فوق‌العاده افراد دچار نقص شنوايي، روند توسعه اين آموزش ها با ايجاد رشته شنوايي‌شناسي، تربيت شنوايي خود به صورت يك علم ظاهر گرديد.

تحقيقات UNHS  حاكي از آن است كه در صورتي كه كم شنوايي پيش ازشش ماهگي تشخيص داده شود و به دنبال آن مداخله و تربيت شنوایی به موقع دريافت شود، نمره ي زباني

كودك در سن سه سالگي قابل قياس با كودكان هم سن با شنوايي طبيعي خواهد بود . اما اين امر در ارتباط با كودكاني كه تشخيص زودهنگام و تربيت شنوايي به موقع ندارند صدق نمي كند.

• كودكاني كه كم شنوايي در آن ها زودتر شناسايي مي شوند و خدمات مناسب و تربيت شنوايي را دريافت ميكنند بطور قابل ملاحظه اي پيشرفت گفتار-زباني و اجتماعي-عاطفي بالاتري نسبت به

كودكاني كه كم شنوايي ديرتر در ان ها تشخيص داده مي شود دارند.

• كودكاني كه كم شنوايي در آن ها زودتر شناسايي ميشود، و تربيت شنوايي دريافت مي كنند، پيشرفت زباني معادل پيشرفت شناختي غير كلامي خود دارند.
• كودكاني كه كم شنوايي در آنها زودتر تشخيص داده مي شود با دريافت مداخله ، رشد طبيعي شناختي – زباني خو را در سطح پايين رنج ميانگين در طي پنج سال ابتداي زندگي خود حفظ مي كنند.

• هر چه كه رشد زباني كودك بهتر باشد ، اضطراب والدين كمتر مي شود و رشد اجتماعي – شخصي كودك بهتر مي شود.

از هر پنج نوزادي كه در بيمارستان متولد ميشوند، و در برنامه ي غربالگيري نوزادان شركت داده مي شوند چهار نوزاد به رشد زبانی كودكان 1 تا 5 سال مي رسند.

در صورتي كه تنها مشكل شنوايي داشته باشند و هيچ گونه معلوليت ثانويه اي نداشته اند. امااين آمار در قياس با نوزاداني كه كم شنوايي در آن ها دير شناسايي مي شود به تنها يكي از هرپنج نوزاد مي رسد.